تعیین اپیدمیولوژی سقوط در سالمندان ساکن مراکز نگهداری شهر تهران - ۱۳۹۰

اهداف: سقوط یکی از شایع ترین مصدومیت های تکرارشونده درسالمندان، به ویژه سالمندان مقیم در مراکز نگهداری است. این مطالعه با هدف تعیین اپیدمیولوژی سقوط در زنان و مردان سالمند ساکن در مراکز نگهداری شهر تهران در سال 1390 انجام شده است. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی از بین کلیه سالمندان مقیم مراکز نگهداری شهر تهران تعداد 400 سالمند 60 سال و بالاتر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از مشاهده، مصاحبه، مطالعه پرونده و پرسش نامه های استاندارد: فعالیت های روزانه زندگی با ایندکسبارتل(activities daily living barthel index)، تعادل و راه رفتن بامقیاس تعادل برگ (berg balance scale)، ترس از سقوط با مقیاس(fes)falls efficacy scale، وضعیت تغذیه با پرسش نامه (mna)mininutritional assessment توسط کارشناسان با آموزش یکسان پس از کسب رضایت از نمونه ها جمع آوری شد. عوامل محیطی با مشاهده فضای داخلی و خارجی مرکز نگهداری و استفاده از چک لیست ثبت شد. یافته ها: از تعداد کل 400 سالمند مورد بررسی، %35  زن و %65 مرد با میانگین و انحراف معیار سنی 0/22 3/70 سال بودند. %73 سابقه سقوط طی یکسال گذشته داشتند و %60 بیش از یک بار سقوط را گزارش کرده اند و 41 در صد از آن ها در گروه سنی 89-80 بودند (71 درصد زن و 29 درصد مرد) بودند. تفاوت معنی داری بین جنس و تعداد سقوط مشاهده شد (0/025). سقوط بیش از یکباردر سالمندان 81 ساله نسبت به سایر سنین معنی داری بود (0/001). بین جنس و بیماری پوکی استخوان تفاوت معنی داری وجود داشت (0/001). همچنین نسبت شاننس بیماری پوکی استخوان در سالمندان زن، (1/663-5/804) 3/106 برابر بیشتر از سالمندان مرد بود. مردان نسبت به زنان بیشتر در معرض خطر سوءتغذیه قرار داشتند درحالی که این تفاوت در مورد سوءتغذیه بر عکس بود (0/001). نوع پوشش سالمندان نامناسب و محیط فیزیکی پرخطر بود. نتیجه گیری: باتوجه به شیوع سقوط در زنان سالمند مبتلا به پوکی استخوان و سوء تغذیه در زنان برنامه ریزی مناسب برای کنترل و پیشگیری از بیماری ها بالاخص پوکی استخوان و سوء تغذیه بایستی صورت پذیرد.